Artikelen

Bij het geven van een effectief bewezen therapie zien we dat 60% geen significante symptoomreductie zal ervaren na één behandeling. In de praktijk denken behandelaren dan vaak dat ze de therapie niet goed hebben uitgevoerd, het is immers een evidence-based behandeling, dus die moet werken. Of ze denken dat ze de diagnose niet correct gesteld hebben. Maar dat is niet automatisch het geval. Wat dan wel? Er is nauwelijks onderzoek uitgevoerd naar de vraag wat je kunt doen als iemand niet opknapt door therapie. Moet je dan doorverwijzen? Het pad van de protocolbehandeling verlaten? We zetten drie mogelijkheden op een rij.

In de afgelopen decennia is voor veel psychische stoornissen een behandeling ontwikkeld waarvan herhaaldelijk in onderzoek is aangetoond dat die effectiever is dan andere behandelingen. Dit zijn de zogeheten ‘research-supported treatments’ of ‘empirically supported treatments’ (ESTs). Ze focussen meestal op een specifieke stoornis en werden tijdens het onderzoek uitgevoerd met behulp van een handleiding of protocol. Zo’n behandelprotocol beschrijft stapsgewijs hoe een behandeling wordt uitgevoerd, welke behandeltechnieken worden gebruikt en in welke volgorde. Maar er bestaan een hoop misvattingen en twijfels over protocollen. Hoe wordt hierover gedacht? En wat zijn de voordelen van werken met een standaardbehandeling?

Protocollen Voor ons taalgebied zijn honderden protocollen beschikbaar, die sterk kunnen variëren in kwaliteit. Het is belangrijk om het onderzoek […]

Diagnostiek kan net als behandeling volgens een ‘protocol’ verlopen, bijvoorbeeld als een diagnosticus werkt volgens het praktijkmodel handelingsgerichte diagnostiek (HGD) […]